Pamięć o nich nie zginie - Aktualności - Policja.pl

"Nie można kształtować przyszłości, nie pamiętając o przeszłości. To, gdzie teraz jesteśmy, jaki kształt ma nasza formacja, zawdzięczamy między innymi tym, których już z nami nie ma. W całym województwie policjanci otrzymują awanse, medale, odznaczenia. Marek Cekała, Rafał Rosiak, Dariusz Dąbrowski i wielu innych policjantów tych wyróżnień już nie otrzyma, ale właśnie to ci funkcjonariusze ponosząc śmierć na służbie, zapisali się na kartach historii, a co ważniejsze - w pamięci kolegów z pracy, jako bohaterzy. Życia nikt im już nie wróci, ale pamięć po nich nigdy w nas nie zginie. Dlatego przy każdej okazji staramy się o nich wspominać. Bo to oni stanowią wzorzec do naśladowania dla każdego z nas." – insp. Adam Kołodziejski I Zastępca Komendanta Wojewódzkiego Policji w Olsztynie.

Dziś przed pomnikiem poświęconym Konstantemu Wolskiemu, policjantowi zamordowanemu w Twerze I Zastępca Komendanta Wojewódzkiego Policji w Olsztynie oddał hołd, policjantom poległym na służbie. O tym, że policjanci garnizonu warmińsko-mazurskiej Policji pamiętają o swoich kolegach, świadczy wiele, np. złożenie 28 czerwca br. znicza i kwiatów pod kamieniem upamiętniającym tragiczną śmierć Marka Cekały. Dokonał tego w imieniu policjantów m.in. kom. Robert Brzycki dowódca kompanii Oddziału Prewencji Policji w Olsztynie oraz asp. sztab. Wojciech Greś. Jak mówi Robert Brzycki: „Zawsze, gdy tu jesteśmy, znajdziemy chwilę, by oddać cześć "Dziadkowi", bo tak na niego mówiliśmy. Choć mieliśmy wiele obowiązków związanych z zabezpieczeniem Rajdu Polski, udało nam się tu przyjechać. Każdy policjant, a tym bardziej z OPP, powinien wiedzieć kim był Marek i jak wiele zrobił. Był i jest dla nas prawdziwym wzorem do naśladowania. Słowa Williama Szekspira: "Lękliwy stokroć umiera przed śmiercią, mężny kosztuje jej tylko raz jeden" idealnie odzwierciedlają to, jakim Marek był policjantem”.

sierż. Marek Cekała

Marek Cekała urodził się w  1969 r.  Służbę  w Policji rozpoczął 1 grudnia 1992 roku na stanowisku policjanta Kompanii Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji w Olsztynie. To właśnie tego dnia wypowiedział słowa roty ślubowania „strzec bezpieczeństwa państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia”. Jadąc na oddelegowanie w 2002 roku nie przewidywał, że będzie to jego ostatni wyjazd na tzw. „sezon”, że pościg, który podjął za trzema bandytami zakończy się tragicznie. Marek Cekała zginął 17 sierpnia 2002 roku w Mikołajkach postrzelony z broni palnej.

Jaki był Marek wspomina jego kolega, asp. sztab. Adam Kuczyński Zastępca Dowódcy Kompanii Oddziału Prewencji Policji w Olsztynie:

„Z Markiem pracowaliśmy w jednym plutonie. Razem byliśmy również w 1997 roku na kursie podoficerskim w Szkole Policji w Słupsku. Pamiętam go jako doświadczonego policjanta, ale przede wszystkim jako dobrego, koleżeńskiego człowieka. Marek zawsze potrafił pomóc, poradzić. Podczas patroli uczył pracy młodszych kolegów. Potrafił pochwalić, ale i wylać  na głowę kubeł zimnej wody w przypadku, gdy zrobiło się coś źle. Miał zadatki, by osiągnąć wiele w tej firmie. Nikt nie przewidywał, że któregoś dnia nie wróci ze służby. Pamiętamy o Marku i pamiętać będziemy”.

st. sierż. Rafał Rosiak

11 maja 2012 roku ostródzcy policjanci stracili wspaniałego kolegę i sumiennego funkcjonariusza, który zginął na policyjnym motocyklu w zderzeniu z ciężarówką.

Dzisiaj, po ponad dwóch latach od jego śmierci, koledzy Rafała pamiętają go jako  dobrego, ambitnego policjanta i pogodnego, młodego człowieka. Mimo upływu czasu, wszyscy mają w pamięci tragiczny wypadek, przy którym funkcjonariusze pracowali ze łzami w oczach. „To był sumienny, pracowity i uczynny człowiek, dobry policjant, którego wciąż bardzo nam brakuje”  – mówi asp. Rafał Klimecki, Kierownik Ogniwa Ruchu Drogowego Komendy Powiatowej Policji w Ostródzie, z którym przez trzy lata pracował st. sierż. Rafał Rosiak. Najbardziej brakuje go tym, którzy pracowali z nim na co dzień. Mł. asp. Marcin Sobiecki spędzał z nim prawie każda służbę. "Praca z nim za każdym razem była przyjemnością. Był cierpliwy, nie sposób było go zdenerwować. Nie przejmował się, że trzeba zostać dłużej, bo coś akurat się wydarzyło. Był zawsze wesoły i uśmiechnięty. Jego dobry nastrój udzielał się innym, mnie także. W końcu spędzaliśmy razem wiele godzin podczas wspólnych służb na drodze. Co jeszcze można o nim powiedzieć? Bardzo kochał motocykle, pasjonował się nimi, były częścią jego świata. Kto by pomyślał, że właśnie na motocyklu zakończy swoją służbę".

St. sierż. Rafał Rosiak służył w policji 5 lat. Gdy zginął miał 28 lat, był żonaty, osierocił 4-letniego synka. Aby uczcić pamięć o nim, w gmachu komendy zawisła tablica pamiątkowa, pod którą policjanci, pamiętając o Rafale, zapalają znicze.

mł.asp. Dariusz Dąbrowski

Dariusz Dąbrowski urodził się 1 lipca1968 roku w Miłomłynie. Służbę w Policji pełnił od 1 lutego 1991 roku na stanowisku policjanta w Komendzie Rejonowej Policji w Iławie, a po ukończeniu kursu podstawowego w Szkole Policji w Słupsku został mianowany na stanowisko policjanta Komisariatu Policji w Lubawie. W 1996 roku złożył eksternistycznie egzamin na podoficera policji o specjalności policjanta służb patrolowo-interwencyjnych w Szkole Policji w Słupsku. Od lipca 1999 roku pracował na stanowisku starszego policjanta plutonu patrolowo-interwencyjnego Wydziału Prewencji i Ruchu Drogowego Komendy Powiatowej Policji w Iławie. W 1999 roku ukończył kurs przewodników psów patrolowo-tropiących w Centrum Szkolenia Policji w Legionowie.  Feralnego 15 stycznia 2000 roku w czasie wykonywania obowiązków służbowych brał udział w działaniach na jeziorze. Podczas pościgu za uciekającymi kłusownikami pod mł. asp. Dariuszem Dąbrowskim załamał się lód. Funkcjonariusz wpadł do wody razem z psem służbowym. Mimo natychmiastowej pomocy strażnika rybackiego pełniącego z nim służbę, nie udało się uratować życia policjanta, który osierocił dwie córeczki.

Dariusz Dąbrowski był funkcjonariuszem zdyscyplinowanym i sumiennym. Wzorowo wykonywał obowiązki służbowe, wykazując się ogromnym zaangażowaniem w służbie. Wielokrotnie nagradzany za swoją pracę przez Komendanta Powiatowego Policji w Iławie, Komendanta CSP w Legionowie oraz w Komendanta Głównego Policji.

Policjant 11 lipca 2000 roku rozkazem personalnym podpisanym przez ówczesnego Komendanta Głównego Policji nadinsp. Jana Michnę został awansowany na stopień młodszego aspiranta.

Dariusza Dąbrowskiego, który zginął działając zgodnie z zasadami służby, wykazując wyjątkowe męstwo i odwagę w ratowaniu życia, zdrowia i mienia obywateli oraz w ochronie bezpieczeństwa i porządku publicznego wyróżniono wpisem do Księgi Pamięci oraz umieszczeniem nazwiska na Tablicy Pamięci znajdującej się w Komendzie Głównej Policji.

Jak wspominają go koledzy i koleżanki?

Pani Asia Zielińska – pracownik Zespołu ds. Kadr i Szkolenia – wspomina: „Darek był bardzo sympatycznym człowiekiem. Zawsze przychodził uśmiechnięty, chwilę porozmawiał. Był  bardzo życzliwy i chętnie pomagał kolegom oraz koleżankom w pracy. Pamiętam jego pogrzeb, dużo ludzi, salwy honorowe i wyjącego psa, który tęsknił za swoim panem, a zarazem przyjacielem. Pies po kilku miesiącach  został wzięty pod opiekę przez innego przewodnika, który włożył  dużo pracy, cierpliwości i serca ,aby pies go zaakceptował i słuchał”.

Pan Zbigniew Zatoń – pracownik Zespołu ds. Kadr i Szkolenia,  dodaje: "Darka Dąbrowskiego pamiętam jeszcze jako uśmiechniętego małego chłopca, który z tatą chodził na ryby. Kiedy został przewodnikiem psa, było widać, że to jest to, co chciał robić w Policji. Bardzo dobrze ze sobą współpracowali, jednak kolejna, wspólna akcja zakończyła się dla niego tragicznie. Jeszcze do tej pory widzę jak uśmiechnięty Darek wchodzi na świetlicę w starej komendzie”.

 asp. szt. Sławomir Nojman: „Pamiętam Darka, fajny chłopak. Bardzo lubiliśmy razem łowić ryby. Był zawsze uśmiechnięty i życzliwy. Bardzo lubił swoją pracę, swoje obowiązki wykonywał rzetelnie i dokładnie.  Kiedy spotykał się z ludźmi, zawsze z uśmiechem na ustach rozmawiał z nimi. Pomagał jak tylko mógł. Wszystkie koleżanki oraz koledzy wypowiadają się o nim bardzo pozytywnie. Pamiętają go jako bardzo życzliwego i uśmiechniętego człowieka oddanego swojej pracy”.

Fundacja Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach

Na Warmii i Mazurach jest wielu funkcjonariuszy, którzy pomagają przetrwać rodzinom poległych policjantów. Bardzo ważna i nieoceniona jest pomoc materialna, która trafia do dzieci, których ojcowie zginęli w czasie pełnienia służby.

Każda śmierć to tragedia osobista i materialna rodzin, które pozbawione opieki, często tracą jedynych żywicieli. Sytuacja finansowa niektórych rodzin jest bardzo ciężka. Najczęściej giną młodzi wiekiem i stażem pracy policjanci. Renta przysługująca rodzinie jest zbyt niska, aby zapewnić utrzymanie osieroconej rodzinie.

Każdy z nas składając ślubowanie wypowiadał słowa „ślubuję strzec bezpieczeństwa państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia. (...)”. Każdy z nas podczas codziennej służby naraża swoje życie. Dlatego to właśnie my powinniśmy najlepiej rozumieć te słowa i wspierać się wzajemnie.

W województwie warmińsko-mazurskim pod opieką fundacji pozostaje 12 rodzin.

Pomagajmy innym!

Fundacja została zarejestrowana 13 listopada 1997 r. Środki, które przeznacza na pomoc wdowom i sierotom po poległych funkcjonariuszach pochodzą z:
- zbiórek pieniężnych
- darowizn
- spadków
- zapisów
- subwencji
- dotacji

Pomoc udzielana jest w formie:
- zapomóg materialnych i finansowych wdowom i sierotom po poległych policjantach, pozostających w trudnych warunkach materialnych i życiowych.
- stypendiów i pomocy materialnej związanej z kształceniem i nauką sierot znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej
- organizowania i dofinansowywania pobytu dzieci i młodzieży na koloniach i obozach
- dofinansowywania kosztów leczenia i rehabilitacji wdów i sierot

Adres e-mail: fpwisppp@policja.gov.pl

Strona internetowa: http://www.fundacjapolicja.pl/

(KWP w Olsztynie / bf)