Laureaci konkursu „Policjant, który mi pomógł” - Aktualności - Policja.pl

Wyróżnienia zostały przyznane po raz ósmy. Konkurs organizowany jest przez Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” IPZ, patronuje mu Komendant Główny Policji oraz Rządowy program ograniczenia przestępczości i aspołecznych zachowań „Razem bezpieczniej”.

Do tegorocznej edycji konkursu wpłynęło 149 zgłoszeń nadesłanych przez osoby prywatne i przedstawicieli organizacji i instytucji z całej Polski. Kapituła konkursu składająca się z pracowników „Niebieskiej Linii”, przedstawiciela Biura Prewencji KGP oraz zwycięzców ostatnich trzech edycji konkursu wyłoniła pięciu laureatów.

Laureatami konkursu zostali funkcjonariusze, którzy podejmują wzorowe działania i osobiście angażują się w pomoc osobom dotkniętym przemocą. Wyróżnienia laureatom konkursu „Policjant, który mi pomógł” zostaną wręczone podczas sobotnich obchodów „Święta Policji” w Warszawie.

„Gdyby nie on, to w mojej rodzinie mogłoby dojść do tragedii”

asp. Arkadiusz Bober jest dzielnicowym w Komendzie Powiatowej Policji w Kępnie w województwie wielkopolskim. W Policji służy od 2003 r. Po ukończeniu szkolenia swoje doświadczenie zawodowe zdobywał w pionie prewencji - począwszy od policjanta Oddziału Prewencji Policji we Wrocławiu, aż do obecnie zajmowanego stanowiska dzielnicowego. Dzięki pracy w terenie, zaangażowaniu w życie społeczności lokalnej oraz dużej empatii wiedział, które rodziny potrzebują pomocy i jak im pomóc.

Tak pomoc swojego dzielnicowego wspomina jedna z mieszkanek: Od kilkunastu lat byłam żoną alkoholika, który poniżał mnie i moje dzieci, bił mnie, kontrolował. (...) groził mi siekiera, wtedy zadzwoniłam do naszego dzielnicowego, który nie miał w tym czasie służby, to on powiadomił policje i umocnił mnie w przekonaniu, że robię dobrze. Po tym całym zajściu, byłam załamana, czułam się bezsilna. Dzielnicowy dzwonił do mnie bardzo często, nawet wtedy kiedy nie był w pracy i pytał o moją sytuacje i jak się czuje. Mogłam dzwonić do niego o każdej porze dnia i nocy, nawet wtedy kiedy nie był w pracy. Z biegiem czasu widzę, że gdyby nie on, to w mojej rodzinie mogłoby dojść do tragedii.

„Jest jedyną osobą, która mi pomogła”

St. sierż. Grzegorz Gwiżdż służbę w Policji rozpoczął w 2011 r. Jest dzielnicowym Komendy Powiatowej Policji w Limanowej w województwie małopolskim. Dzielnicowy dzięki swojej pracy w terenie widzi, które rodziny potrzebują pomocy. Do trudnych spraw rodzinnych podchodzi indywidualnie. Stara się być blisko ludzi, zrozumieć ich problemy, często poświęca im swój prywatny czas.

- Jestem wdzięczna losowi, że w tak trudniej życiowej sytuacji trafiłam na tak wspaniałego policjanta. Życzę każdemu, kto znalazł się w takiej sytuacji jak moja, aby ten dobry człowiek też tak pomógł jak mnie – tak pracę sierżanta Grzegorza Gwiżdża opisywała jedna z osób.

Inna wspomina: Jest jedyną osobą, która mi pomogła. Uważam, że robi więcej niż wymagają tego jego obowiązki służbowe. Pomógł mi wyrwać się z koszmaru w jakim żyłam przez tyle lat.

„W Gnieźnie jest synonimem pomocy”

Asp. szt. Aldona Nowak służy w pionie prewencji Komendy Powiatowej Policji w Gnieźnie w województwie wielkopolskim. W Policji od ponad 20 lat. Od 2007 r. koordynuje pracą Zespołu Prewencji Kryminalnej Nieletnich i Patologii. Jest inicjatorem wielu projektów na rzecz przeciwdziałania przemocy. Skutecznie wspiera rodziny, które samodzielnie nie potrafią przezwyciężyć trudności życiowych. W swoich działaniach jest konsekwentna, nie daje za wygraną, gdy jest przekonana, że można pomóc.

- Wieloletnie doświadczenie, niespotykane zaangażowanie w pracę z całymi rodzinami, człowiek-instytucja, świetna znajomość kilku pokoleń gnieźnieńskich rodzin, skuteczność oddziaływania wręcz magiczna. Świetnie współpracuje z mediami, dzięki czemu propaguje wiedzę o miejscach udzielania pomocy, a także zachęca do ujawniania przemocy i daje nadzieję na uwolnienie się z bezsilności. W Gnieźnie jest synonimem pomocy! – tak opisywana jest służba i zaangażowanie asp. szt. Aldony Nowak.

„Od pierwszej rozmowy wiedziałam, że nie jestem sama”

Sierż. szt. Tomasz Szepietowski pracuje jako dzielnicowy Komendy Powiatowej Policji w Siemiatyczach w województwie podlaskim. Służbę pełni od 2008 r. Szczególnie zabiega o dobre kontakty z mieszkańcami swojej dzielnicy. Kontaktów z mieszkańcami nie ogranicza do czasu służby. Takim zaangażowaniem zaskarbił sobie zaufanie mieszkańców, którzy dzielą się z nim swoją wiedzą o problemach dzielnicy. Wzorowo realizuje czynności w ramach procedury „Niebieskiej Karty”.

Osoby, którym pomógł dzielnicowy podkreślają jego wrażliwość i zaangażowanie w służbę: Od pierwszej rozmowy wiedziałam, że nie jestem sama i mogę liczyć na pomoc pana dzielnicowego. Jest to wyjątkowy policjant, swoje obowiązki spełnia bardzo dobrze. Jest bardzo opanowany i wrażliwy na cierpienie osób krzywdzonych. Pan dzielnicowy odwiedzał nas regularnie, rozmawiał z mężem, ze mną i z młodszymi dziećmi. Starsze wyprowadziły się z domu na studia, do pracy, więc z nimi kontaktował się telefonicznie. Miał zawsze czas na rozmowę, nawet po godzinach pracy, na ulicy czy w sklepie. Dał mi wsparcie i nadzieje na lepsze jutro. Obecny stan mojej rodziny zawdzięczam panu Tomaszowi. Jest on wzorem policjanta i człowieka godnego naśladowania.

„Nie pomagała mi tylko jako policjant, ale również jako kobieta”

Sierż. Ewa Urbańczyk jest funkcjonariuszką służby prewencyjnej Komisariatu Policji IV Komendy Miejskiej Policji w Rudzie Śląskiej. W Policji od 2011 r. Jest w pełni dyspozycyjna, angażuje się również w przedsięwzięcia profilaktyczne. Współpracuje z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Rudzie Śląskiej.

O wsparciu udzielonym przez policjantkę jedna z kobiet pisze tak: Mam założoną niebieską kartę, w związku z tym potrzebowałam pomocy, którą otrzymałam od Pani Ewy. Mój mąż, z którym się wtedy rozchodziłam wykorzystywał mnie i stosował wobec mnie szantaż emocjonalny, którego przedmiotem było dwoje moich dzieci. Wtedy potrzebowałam osób, które mogłyby mną pokierować i wesprzeć w tych trudnych dla mnie chwilach. Pani Urbańczyk znając moją sytuacje z naszych rozmów i z opinii innych pomagała mi jak tylko mogła. Mogłam do niej dzwonić zawsze wtedy, kiedy nie wiedziałam co robić. Dla mnie ważne jest to, że mam w niej oparcie, jakiego nie spodziewałam się od jakichkolwiek służb mundurowych. Pani Ewa nie pomagała mi tylko jako policjant, ale jako kobieta, która widziała ile krzywdy wyrządził mi mój mąż.

(msw.gov.pl / mg)