"Od Policji Państwowej do Policji" - wystawa
Prezentowana w siedzibie Biura Edukacji Historycznej – Muzeum Policji KGP wystawa stanowi przegląd dziejów Policji Państwowej i Policji. Zgodnie z myślą przewodnią eksponowane zostały na niej przedmioty codziennej służby, umundurowanie i dokumenty. Ukazują one nie tylko obraz minionej i współczesnej służby, ale także chlubne postawy wielu funkcjonariuszy. Jest ona hołdem dla wszystkich tych, którzy codzienną, sumienną służbą zapewniali porządek publiczny, a w szczególności tych, którzy za wyznawane wartości zapłacili cenę życia.
W poniedziałek 22 lipca br., w Biurze Edukacji Historycznej - Muzeum Policji KGP przy ul. Orkana 14, otwarta została wystawa pt. „Od Policji Państwowej do Policji". W uroczystym otwarciu uczestniczyli m.in. Zastępca Komendanta Głównego Policji mł. insp. Tomasz Szymański oraz Pan Andrzej Sprycha, Inspektor Nadzoru Wewnętrznego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Wśród zaproszonych gości nie zabrakło przedstawicieli Policji, Wojska Polskiego oraz stowarzyszeń i organizacji związanych z szeroko pojętym etosem służb mundurowych. Podczas symbolicznego otwarcia wystawy dyrektor naszego biura poruszył niezwykle ważny aspekt zachowania w pamięci patriotycznych i bohaterskich postaw funkcjonariuszy Policji Państwowej jako wzorca dla współczesnego morale naszej służby.
Wystawa pt. „Od Policji Państwowej do Policji” została przygotowana dla uczczenia 100. rocznicy utworzenia przez Sejm Ustawodawczy Rzeczypospolitej Polskiej - Policji Państwowej, pierwszej jednolitej państwowej organizacji służby bezpieczeństwa. Od samego początku swego istnienia Policja Państwowa była mocno związana z losami odradzającej się po 123 latach zaborów Ojczyzny, udowadniając w kolejnych latach, że nikomu ani z zewnątrz, ani od wewnątrz kraju, nie pozwoli zniszczyć pokładanych w niej nadziei. Rozwijała się, a wręcz dorastała w okresie nie tylko budowania od podstaw nowoczesnych i demokratycznych struktur państwowych, niejednokrotnie wspierając procesy odbudowy wyniszczonego przez państwa zaborcze kraju.
Przed Policją Państwową stało wiele zadań związanych nie tylko z organizacją pracy i wyszkoleniem funkcjonariuszy, ale także z tworzeniem i utrwalaniem etosu służby. Wspólnie ze społeczeństwem doświadczała pierwszych lat niepodległości nasyconych entuzjazmem społecznym towarzyszącym odradzaniu się Ojczyzny, wspólnie z nim odczuła grozę upadku II Rzeczypospolitej wskutek zbrodniczego paktu Ribbentrop - Mołotow i wynikającego z jego postanowień IV rozbioru Polski. Funkcjonariusze Policji Państwowej w tragicznych latach niemieckiej i sowieckiej okupacji zdali egzamin z wierności niepodległej Rzeczypospolitej walcząc i ginąc w jej obronie od pierwszego do ostatniego dnia II wojny światowej.
Koniec wojny nie oznaczał jednak kresu upokorzeń, jakich zarówno sama formacja, jak i jej funkcjonariusze doznawali ze strony nowej komunistycznej władzy w Polsce. Za to, że nosili policyjny mundur, i to bez znaczenia, czy w latach dwudziestolecia międzywojennego, czy pod przymusem w okresie okupacji hitlerowskiej, skazani zostali wraz ze swoimi rodzinami na życie poza społeczeństwem, do którego według nowej władzy nie pasowali. W ramach przemian społeczno-politycznych zachodzących w kraju po roku 1989 zrodziła się konieczność zerwania z represyjnością aparatu bezpieczeństwa PRL-u, a w szczególności uwolnienia się od upolitycznienia i upartyjnienia formacji. Na fali tych społecznych oczekiwań Sejm RP uchwalił Ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, która stała się sygnatariuszem powrotu formacji bezpieczeństwa do wartości tak mocno akcentowanych w okresie II Rzeczpospolitej. Podkreślić należy, że sama ustawa nie tylko starała się uczynić Policję spadkobierczynią swojej przedwojennej poprzedniczki, ale przede wszystkim dawała gwarancję przemian, w tym szczególnie tych jakościowych, starając się dostosowywać formację do współczesnych wyzwań, przed którymi Policja w tamtym czasie stanęła. Obie formacje stały się zatem nie tylko nowymi instytucjami bezpieczeństwa publicznego, ale także symbolem nowych, demokratycznych czasów, w których przy szło im funkcjonować.
Na wystawie ukazano dzieje formacji bezpieczeństwa publicznego z pierwszej połowy i schyłku XX wieku. Składają się na nią ekspozycje ukazujące historię pierwszych formacji związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa mieszkańców — Straże Obywatelskie, Milicja Miejska, Milicja Ludowa i Policja Komunalna. Przedstawiono Policję Państwową ze wszystkim aspektami jej funkcjonowania. Nie mogło też zabraknąć aspektu tragicznych lat niemieckiej okupacji przedstawionych na tle historii Policji Polskiej w strukturach ZWZ/AK oraz Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa. Pokazana została martyrologia policjantów zamordowanych na nieludzkiej ziemi w sowieckich obozach specjalnych NKWD wiosną 1940 r. Przedstawiono również losy funkcjonariuszy Policji Państwowej — Cichociemnych Żołnierzy Armii Krajowej.
O pracy współczesnych policjantów traktuje ekspozycja przedstawiająca zarówno przegląd umundurowania obowiązującego w formacji po 1989 roku, jak i prezentacja sprzętu wykorzystywanego przez policyjnych pirotechników. Ostatnia jest jednocześnie wystawą - epitafium poświęconą zmarłemu w 2019 roku pionierowi policyjnej pirotechniki — mł. insp. Piotrowi Brzezince.
(BEH-MP KGP)
