Zmiany w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii - Aktualności - Policja.pl

Wśród głównych założeń uchwalonej ustawy należy wymienić:

• modyfikację definicji środka zastępczego poprzez wskazanie, iż jest to substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego w każdym stanie fizycznym lub produkt, roślina, grzyb, lub ich część, zawierająca taką substancję, używane jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, których wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest regulowane na podstawie przepisów odrębnych; do tak rozumianego środka zastępczego nie stosuje się przepisów o ogólnym bezpieczeństwie produktów;

• uzupełnienie używanych w ustawie określeń „wytwarzanie” i „wprowadzanie do obrotu”, tak aby obejmowały one również działania związane ze środkami zastępczymi;

• wprowadzenie zakazu prowadzenia reklamy i promocji środków spożywczych, jak również innych produktów przez sugerowanie, iż posiadają one działanie takie, jak działanie substancji psychotropowych lub środków odurzających. Zakaz ten wsparty został sankcją karną wprowadzoną w zmienionym art. 68 ww. ustawy i ma wyeliminować praktyki marketingowe bazujące na popularyzacji dostępnych w obrocie wyrobów poprzez sugerowanie, iż są one „legalnymi narkotykami”. Należy także zaznaczyć, iż projektowany przepis ma na celu ochronę praw konsumentów oraz ochronę zdrowia i porządku publicznego;

• umożliwienie posiadania, przechowywania oraz dokonywania zakupu środków zastępczych przez jednostki prowadzące działalność naukową oraz szkoleniową. W tym zakresie zaproponowana regulacja jest zbieżna z dotychczasowymi postanowieniami ustawy dotyczącymi środków odurzających lub substancji psychotropowych;

• zakazanie wytwarzania i wprowadzania do obrotu środków zastępczych (art. 44b). (Przepis art. 44c stanowi podstawę do wydania przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego decyzji o wstrzymaniu wytwarzania i nakazaniu wycofania z obrotu środka zastępczego lub produktu, co do którego zachodzi podejrzenie, iż jest on środkiem zastępczym, oraz jego zatrzymania. Zgodnie z ustawą powyższe decyzje będą podawane przez Głównego Inspektora Sanitarnego do publicznej wiadomości). W przypadku potwierdzenia naruszenia zakazu określonego w art. 44b ustawy, zgodnie z dyspozycją art. 52a ust. 1 osoba, która naruszy powyższy zakaz, będzie podlegać karze pieniężnej w wysokości od 20 000 zł do 1 000 000 zł. Kara ta będzie nakładana w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego. Podstawę wymiaru kary będzie stanowić w szczególności ilość wytworzonego lub wprowadzonego do obrotu środka zastępczego. Decyzji z mocy prawa zostanie nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Wpływy z tytułu nałożonych kar będą stanowić dochód budżetu państwa, a ich egzekucja będzie się odbywać w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.);

• zmiana ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851, z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ustawy, wprowadzającym nowy art. 27c w ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, w przypadku uzasadnionego podejrzenia, że produkt stwarza zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, właściwy państwowy inspektor sanitarny wstrzyma jego wytwarzanie lub wprowadzanie do obrotu lub nakaże wycofanie go z obrotu na czas niezbędny do przeprowadzenia oceny wpływu tego produktu na zdrowie. Niezbędne badania będą prowadzone w terminie nie dłuższym niż 18 miesięcy. Koszty przeprowadzenia oceny i badań będzie ponosić strona postępowania. Koszty będzie się ustalać z uwzględnieniem stopnia skomplikowania i zakresu przeprowadzonej oceny i badań. W przypadku stwierdzenia, że produkt nie stwarza zagrożenia zdrowia lub życia ludzi, koszty poniesione na podstawie ust. 3 są zwracane stronie;

• w przypadku wydania decyzji wstrzymującej wytwarzanie, wprowadzanie do obrotu lub wycofującej produkt z obrotu, o której mowa w art. 27c ust. 1 właściwy państwowy inspektor sanitarny zatrzymuje produkt oraz nakazuje zaprzestania prowadzenia działalności w pomieszczeniach lub obiektach służących wytwarzaniu lub wprowadzaniu produktu do obrotu na czas niezbędny do usunięcia zagrożenia, nie dłuższy niż 3 miesiące;

• wyniki badań zakwestionowanych produktów, a w szczególności ustalenia w zakresie ich składu chemicznego, będą stanowiły podstawę do ewentualnego wprowadzania poszczególnych substancji do właściwych załączników ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jako środków psychotropowych lub substancji odurzających. Tym samym będzie możliwa penalizacja zachowań dotyczących nowych substancji psychoaktywnych.