Stanowisko dotyczące obowiązków i odpowiedzialności karnej właścicieli psów chorych na wściekliznę.
Podstawą prawną do odosobnienia, strzeżenia lub obserwacji zwierzęcia w celu zwalczania chorób zakaźnych jest art. 44 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
Zgodnie z przywołanym przepisem lekarz weterynarii, w drodze decyzji, może zarządzić odosobnienie, strzeżenie obserwację zwierząt zakażonych albo podejrzanych o zakażenie lub o chorobę.
Wobec powyższego, na właścicielu zwierzęcia spoczywa prawny obowiązek oddania wskazanego w decyzji zwierzęcia na obserwację, do odosobnienia, czy strzeżenia. Postanowienia decyzji wykonywane są natomiast przez lekarza weterynarii.
Sposób i tryb postępowania przy podejrzeniu lub stwierdzeniu choroby reguluje, natomiast Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 stycznia 2005 r. w sprawie zwalczania wścieklizny ( zwane rozporządzeniem), które jest aktem wykonawczym do powyższej ustawy.
Zgodnie z treścią § 2 rozporządzenia, powiatowy lekarz weterynarii, po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu wystąpienia choroby, podejmuje czynności mające na celu wykrycie lub wykluczenie tej choroby, a w wobec powyższego ma prawo do niezwłocznego odosobnienia zwierzęcia podejrzanego o chorobę lub zakażenie z jednoznacznym określeniem czasu trwania odosobnienia w celu przeprowadzenia obserwacji.
Niestosowanie się do nakazów, zakazów lub ograniczeń wydanych w celu zwalczania choroby zakaźnej, zgodnie z treścią art. 78 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, stanowi przestępstwo, które zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.
Mając na uwadze powyższe regulacje prawne podkreślić należy, że obowiązujące przepisy nie przyznają Policji narzędzi pozwalających zmusić właścicieli psów do oddania ich na obserwację.
Niewykonanie decyzji administracyjnej wydanej przez wojewodę zagrożone jest jedynie czynnościami egzekucyjnymi wynikającymi z ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Policja, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, w postępowaniu egzekucyjnym wykonuje czynności na polecenie organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego, w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych przepisach.
Oznacza to, że w przypadku odmowy właściciela do wydania psa w związku z chorobą, czy podejrzeniem choroby, na wniosek lekarza weterynarii, Policji zobowiązana jest udzielić lekarzowi asysty przy czynności odebrania zwierzęcia. Asysta jednak ma na celu zapewnienie lekarzowi bezpieczeństwa i umożliwienie jemu wykonania odebrania zwierzęcia wskazanego decyzją.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że zgodnie z wolą ustawodawcy, rola Policji w przedmiotowej kwestii ograniczona została do udzielania pomocy powiatowemu lekarzowi weterynarii i do prowadzenia czynności w przypadku zaistnienia czynu noszącego znamiona przestępstwa określonego w art. 78 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
